Stopień opieki w Niemczech wyraża zapotrzebowanie danej osoby na usługi opieki i decyduje o uprawnieniu do pobierania świadczeń z kasy opiekuńczej. Przyznawany jest po dokładnej analizie stanu zdrowia osoby składającej wniosek. Jak przebiega taka procedura? Jakie koszty mogą zostać zwrócone? O tym w dzisiejszym wpisie.
Komu przyznawane są stopnie opiekuńcze?
Stopnie opiekuńcze nadawane są osobom, które z powodu różnych zaburzeń zdrowotnych mają ograniczoną samodzielność i sprawność w życiu codziennym. Będą to zarówno niepełnosprawni fizycznie, jak i osoby z demencją, przewlekłymi chorobami psychicznymi lub upośledzeniem umysłowym. Do 2016 roku obowiązywały w Niemczech 3 różne stopnie opiekuńcze.
W 2017 r. zmiany przyniosła druga ustawa o wzmocnieniu opieki długoterminowej, zgodnie z którą w zależności od stopnia upośledzenia, przyznawany jest po wcześniejszym rozeznaniu jeden ze stopni opieki:
- stopień opieki 1,
- stopień opieki 2,
- stopień opieki 3,
- stopień opieki 4,
- stopień opieki 5.
Jak wygląda ocena poziomu opieki?
Wszystkie osoby, które starają się o przyznanie opieki pielęgniarskiej, muszą zostać poddane specjalnej procedurze testowej, która pozwoli określić, jakie jest zapotrzebowanie na pomoc. Biorąc pod uwagę wiele czynników, można stwierdzić, jaka musi być intensywność i czas opieki. Poszczególne przypadki bardzo się od siebie różnią – w niektórych sytuacjach wystarczą jednorazowe wizyty u chorego, w innych przypadkach potrzebna będzie stała obecność wykwalifikowanego pielęgniarza.
Ostatecznie o zatwierdzeniu stopnia opieki i związanym z tym finansowaniem decyduje kasa ubezpieczenia opiekuńczego wnioskodawcy.
Kto przeprowadza ocenę poziomu opieki?
Kto przeprowadza taką ocenę? Zazwyczaj są to eksperci wywodzący się ze służby medycznej, zatrudnieni przez kasy opieki długoterminowej. Odbywa się ona w domu wnioskodawcy i polega na sprawdzeniu wszystkich aspektów związanych z codziennym funkcjonowaniem i przeszkód, jakie napotyka osoba w związku z koniecznością zapewnienia sobie podstawowych potrzeb.
Do zadań pracowników służby medycznej poza oceną stopnia opieki należy także udzielenie porady w kwestiach zajęcia się chorym, wycena do ubezpieczenia opiekuńczego czy zapewnienie wysokiej jakości usług. Jak wygląda ocena poziomu opieki?
Kryteria oceny opieki
Osoba odpowiedzialna za ustalenie samodzielności danej osoby bierze pod uwagę następujące kryteria:
- mobilność – ważne jest, w jakim stopniu oceniana osoba jest w stanie poruszać się samodzielnie po mieszkaniu i czy może swobodnie zmieniać postawę,
- umiejętności poznawcze i komunikacyjne – kontroli podlegają umiejętności komunikacji z otoczeniem oraz umiejętność podejmowania decyzji przez chorą osobę w celu ustalenia, czy jest w stanie orientować się w miejscu i czasie w życiu codziennym,
- problemy behawioralne i psychologiczne – sprawdzenie, czy występują problemy psychologiczne takie jak zachowania agresywne lub stany lękowe, oraz określenie jak często dana osoba potrzebuje w takich sytuacjach pomocy osoby trzeciej,
- samowystarczalność – należy określić, w jakim stopniu dana osoba jest w stanie samodzielnie zadbać o swoje podstawowe potrzeby każdego dnia,
- samodzielne radzenie sobie z wymaganiami i obciążeniami spowodowanymi chorobą lub terapią – określenie stopnia pomocy w radzeniu sobie z chorobą i leczeniem (przyjmowanie leków, wykonywanie ćwiczeń rehabilitacyjnych, zmiany opatrunków),
- strukturyzacja życia codziennego i kontaktów społecznych – sprawdzenie, czy chory jest w stanie samodzielnie planować swój dzień i utrzymywać kontakty społeczne.
Punkty oceny stopnia opieki
Po przeanalizowaniu wyżej wymienionych kategorii za każdą z nich przyznawane są punkty, które później zsumowane dają odpowiedni stopień opieki. Każda ocena bierze pod uwagę intensywności oraz częstotliwości niezbędnego wsparcia w danym aspekcie codziennego życia. Wyższa liczba punktów oznacza, że osoba wymaga szerszego zakresu usług opiekuńczych i większego wsparcia, a co za tym idzie może uzyskać wyższą kwotę ulgi pielęgnacyjnej.
Poniżej w tabeli przedstawiona została skala, jaką posługują się pielęgniarze oceniający stan pacjenta podczas klasyfikacji do wzmożonej opieki.
Po przeprowadzeniu oceny środowiskowej, kasa chorych wysyła powiadomienie z przyznanym stopniem opieki. Warto wiedzieć, że możesz odwołać się lub odrzucić przypisaną kategorię, jeżeli nie zgadzasz się z oceną. W tym celu należy złożyć odpowiedni formularz w kasie chorych, wraz z uzasadnieniem.
Stopień opieki 1
Ten stopień opieki przyznawany jest osobom, które są w większości samodzielne i potrzebują jedynie okazjonalnego wsparcia. Jest przydzielany rzadko, najczęściej cierpiącym na demencję lub chorobą Alzheimera – należy zapewnić im wsparcie w regularnym przyjmowaniu leków.
Stopień opieki 2
Stopień opieki 2 przyznawany jest osobom, które potrzebują asysty w najważniejszych czynnościach, a ogranicza ich mobilność, ale nie jest jednak potrzebna stała opieka. Zazwyczaj wystarczy 90 min wsparcia dziennie w przygotowaniu posiłków i zadbaniu o podstawowe czynności higieniczne.
Stopień opieki 3
Ten stopień opieki oznacza konieczność przynajmniej trzykrotnej pomocy w
ciągu doby – z ubieraniem, poruszaniem się, zachowaniem higieny. Do tej grupy często przynależą również osoby korzystające z pieluch.
Stopień opieki 4
Stopień opieki 4 jest przeznaczony głównie dla obłożnie chorych, w przypadkach, gdy samodzielne funkcjonowanie jest mocno ograniczone. Otrzymują go osoby wymagające praktycznie ciągłej opieki zarówno w trakcie dnia, jak i w nocy – wynika to z problemów ze sprawnością ruchową i konieczność pomocy w podstawowych czynnościach.
Stopień opieki 5
Do najcięższej kategorii klasyfikowane są osoby wymagające całodobowej intensywnej opieki posiadające ciężkie zaburzenia uniemożliwiające praktycznie normalne funkcjonowanie. W takich przypadkach potrzebna będzie wyspecjalizowana pomoc medyczna, ponieważ konieczne jest wykonywanie konkretnych zabiegów pielęgnacyjnych.
